ADIM ADIM KURTULUŞA

“Ey iman edenler, rüku edin, secdeye varın, Rabbinize ibadet edin ve hayır işleyin. Umulur ki, kurtuluş bulursu­nuz.

Allah adına gereği gibi cihad edin. O, sizleri seçmiş ve din konusunda size bir güçlük yüklememiştir, atanız İbra­him’in dini(nde olduğu gibi). O (Allah), bundan daha önce de, bunda (Kur’ân’da) da sizi müslümanlar olarak isimlen­dirdi. Rasul, sizin üzerinize şahid olsun, siz de insanlar üzerine şahidler olasınız diye. Artık dosdoğru namazı kılın, zekatı verin ve Allah’a sarılın. Sizin Mevlânız O’dur. İşte ne güzel Mevlâ, ne güzel yardımcı.”[1]

Böyle buyuruyor Âlemlerin Rabbi Allah (Azze ve Celle)… Yegâne Rabbimiz, Melikimiz ve İlâhımız Allah Teâlâ böyle buyuruyor… O’na, Meleklerine, Kitablarına, Rasul-lerine, ahiret gününe ve kadere katıksız iman eden muvah-hid mü’min kullarına bu emri veriyor Allah Teâlâ… Katık­sız iman eden ve imanın gereği olan salih ameli işleyen muvahhid mü’min müslümanlar, Rabbleri Allah’dan gelen bu emre ve diğer emirlere candan kulak verir, duyar, idrak eder ve tabi olur… “İşittik ve itaat ettik” demek, muvahhid mü’minlerin en tabiî vazifeleridir… Allah Teâlâ’dan gelen bütün emir ve nehylere, yegâne önderleri Rasulullah (s.a.s.)’den işittiklerine iman edip itaat etmek, muvahhid mü’min olmanın gereğidir… Allah’a ve Rasulü’ne iman ile itaat etmek, müslüman olmanın olmazsa olmaz şartıdır… Gereği gibi iman edip itaat etmek, ancak mü’min müslüman olanın gerçekleştirdiği bir olaydır…

Allah’a ve Rasulullah (s.a.s.)’e iman edip itaat etmek, mü’min müslümanların vasfı olduğu gibi, Allah ve Rasulü’nden yüz çevirip itaat etmemek kâfirlerin vasfıdır…

Şöyle buyuruyor Rabbimiz Allah:

“De ki: ‘Allah’a ve Rasulü’ne itaat edin.’ Eğer yüz çevi­rirlerse şübhesiz Allah, kâfirleri sevmez.”[2]

Muvahhid mü’minler, yegâne Rabbleri Allah’a ve ön­derleri Rasulullah (s.a.s.)‘e tam teslim olup itaat eden salih ve sadık kullardır… Onlar, Allah’ın hükümleri ve Rasu-lullah (s.a.s.)‘in Sünneti ile hayatlarını tanzim ederler… Al-lah’ın hükümlerini, örnekleri ve önderleri Rasulullah (s.a.s.)‘in gösterdiği şekilde anlar ve O’nun gibi uygula­maya gayret ederler… Aralarında Allah’ın hükümleriyle hükmeder, bu hükümlerin dışında kalan bütün beşerî ve tağutî hükümleri, ideolojileri ve düzenleri reddederler… “Lâ ilâhe illallah” demek ve bu hakikata iman etmenin gere­ğidir bu!..

Muvahhid mü’min kullarının vasıflarını ve tavırlarını şöyle beyan buyurur Rabbimiz Allah:

“Aralarında hükmetmesi için, Allah’a ve Rasulü’ne çağrıldıkları zaman mü’min olanların sözü: ‘İşittik ve itaat ettik’ demeleridir. İşte kurtuluşa erenler bunlardır.

Kim Allah’a ve Rasulü’ne itaat ederse ve Allah’dan kor­-

kup, O’ndan sakınırsa, işte kurtuluşa ve mutluluğa erenler bunlardır.”[3]

Rabbimiz Allah, emirlerine tam teslim olmuş, hüküm­leriyle amel eden muvahhid mü’min kullarına hitaben şu emri veriyor:

“Rüku edin, secdeye varın” yani, imandan sonra en bü-yük hakikatolan ve kul olmanın en bariz özelliği olarak kabul edilen namazı kılın!.. Yalnız ve yalnız Rabbiniz olan Allah’ın huzurunda eğilin!.. Allah’dan başka hiç kimsenin karşısında eğilmeyin!.. Rükunuz ve secdeniz yanlızca Rab-biniz Allah’a ve Allah için olsun!.. Çünkü siz, Allah’ın insan kulları, siz Allah içinsiniz ve dönüşünüz O’nadır. Namazı­nız ve bütün ibadetleriniz Allah için olmalıdır… Hayatınız ve ölümünüz Allah için olmalıdır…

“De ki: Şübhesiz benim namazım, ibadetlerim, hayatım ve ölümüm Âlemlerin Rabbi olan Allah’ındır.”[4]

“Onlara bir musibet isabet ettiğinde derler ki:

“Biz, Allah’a aid(kullar)ız ve şübhesiz O’na dönecegiz.”[5]

Katıksız iman edip gereği gibi namaz kılan mü’min müslümanlar, namazın dışındaki kulluk vazifelerini de, emrolundukları gibi dosdoğru yerine getirirler… İbadet, bütün hayatını, Allah’ın emrettiği ve Rasulullah (s.a.s.)’in gösterdiği gibi tanzim etmektir… Ferdî, ailevî ve toplumsal bütün meseleleri, Allah’ın hükümlerine göre, Rasulullah (s.a.s.)’in Sünneti’nde olduğu gibi uygulamaya ibadet de­nir… Bundan dolayı ibadet, yanlızca namaz, zekat, oruç ve Hacc ile sınırlı değildir. Bunlar, hayatın bütününü kapsa­yan ibadetten birer parçadır… Allah için namaz kılmak iba­detin bir parçası olduğu gibi, Allah’ın emrettiği gibi ticaret yapmak ve helâl ile haram sınırına dikkat etmek de ibadetin bir parçasıdır… Zekat vermek ibadetin bir parçası olduğu gibi, Allah’ın milkinde, yani yeryüzünde Allah’ın kullarını, Allah’ın razı olduğu ve emrettiği gibi sevk ve idare etmek, hakkı hakim kılıp batılı yok etmek, adaletle hükmedip zulmü ortadan kaldırmak da ibadetin bir parçasıdır… Oruç tutmak ibadetin bir parçası olduğu gibi, Allah’ın kullarının arasındaki anlaşmazlıkları giderirken, onların aralarında Allah’ın hükmüyle hükmetmek ve Allah’ın emirlerini uy­gulayıp karara bağlamak da ibadetin bir parçasıdır… Hacca gitmek ibadetin bir parçası olduğu gibi, Allah’ın razı ol­duğu gibi Sünnet üzere evlenmek, yuva kurmak, eğitilmek ve öğretilmek de ibadetin bir parçasıdır… İşte bu parçaların bir araya gelmesi ve bütünleşmesi, kâmil mânâda ibadeti oluşturur… İbadet, bunların bütünüdür… İbadeti parçala­mak, bazı parçalarını yapıp, bazılarını yapmamak, ibadet değil, Allah’a karşı isyandır… Hele hele yapmadıklarını red­detmek ve hiç gündeme getirmemek, hatta gündeme gel­memesi için bütün önlemleri alıp gündeme getirmek iste­yenleri cezalandıranlar, Allah’a karşı yapılan en korkunç isyandır… Allah’ın hükümlerinin uygulanmasını yasakla­yanlar ve uygulamak isteyenleri cezalandıranlar, Allah’a karşı baş kaldırıp isyan edenler değil de ya nedir?..

Halbuki yegâne Rabbimiz Allah, insan kullarının kur­tuluşu, Rabblerine ibadet etmek ve hayır işlemekte oldu­ğunu beyan buyurmuştur:

“Rabbinize ibadet edin ve hayır işleyin. Umulur ki, kurtuluş bulursunuz.”

Âlemlerin Rabbine ibadet etmek, bütün hayatını O’nun emrine göre düzenlemek demek olduğu beyan edildi… Böyle bir düzenleme, hayır işlemektir… Hayır üzere bu­lunmaktır… Bunun dışında hayır yoktur… Hayrın olma­dığı yerde şerr, belâ, huzursuzluk, karmaşa ve toplumsal iflas vardır… Rabbleri Allah’a baş kaldırıp isyan ederek iba­det etmeyenler, hevalarını, yani tutku ve arzularını ilâhlaş­tırıp ona ibadet ederler… Hayatlarını ve hayatı, ilâhlaştır­dıkları hevalarına göre tanzim ederler… Böylece hayır işle­meyi terk eder, şerr ile meşgul olurlar…

“Kendi istek ve tutkularını (hevasını) ilâh edineni gör­dün mü? Şimdi ona karşı sen mi vekil olacaksın?

Yoksa sen, onların çoğunu (söz) işitir, ya da aklını kullanır mı sanıyorsun? Onlar, ancak hayvanlar gibidirler, hayır, onlar, yol bakımından daha şaşkın (ve aşağı)dırlar.”[6]

Kendilerini, istek ve tutkularını ilâhlaştıran müstekbir-lerin vasıflarını böyle beyan buyuran Rabbimiz Allah, muvahhid kullarına “cihad etmek” emrini veriyor:

“Allah’ın adına gereği gibi cihad edin!”

Nefs-i emmarenizin, Allah’ın emirlerine ve Rasulullah (s.a.s.) önderinizin Sünneti’ne aykırı olarak gündeme getir­diği istek ve tutkularına karşı cihad edin… Apaçık düşma­nınız olan Şeytana ve onun taraftarlarına karşı cihad edin… Yeryüzü barışını ve huzurunu bozan müfsid facirlere karşı cihad edin… Zalimlerin yok olması ve zulmün ortadan kal­dırılması için cihad edin… İnsanın alın terini ve el emeğini haksız yere sömürenlere karşı cihad edin… Yeryüzünde huzur ve barışın yeniden olması için, insan kulların birbi­rini rabbler edinmemesi ve hep beraber yegâne Rabb Allah’a kul olmak için cihad edin…

Evet, “Cihad edin” diye buyuruyor Rabbimiz Allah… Bütün gücünüzü ve gayretinizi sarf edin, bütün imkânla­rınızı kullanın buyuruyor Allah Teâlâ… Hem de Allah adına… Allah’ın hoşnud olduğu ve emrettiği gibi… Önderi­niz Rasulullah (s.a.s.)’in izah ettiği ve gösterdiği gibi cehd edin… Cihad ederken, yani hakkın, iyiliğin, hayrın ve ada­letin hakim olması uğrunda cehd ve gayret ederken, “Allah adına” yapın!.. Kendi isteklerinize, delilsiz arzularınıza göre davranmayın!.. Her fikriniz, her hareketiniz Allah için, Al­lah’a göre ve Allah adına olsun… Rasulullah (s.a.s.) sizin örneğinizdir…[7] O’na tâbi olun… O’nun gibi davranın… Ne geride kalın, ne ileri gidin ve aşırılıktan kaçının!..

“O (Allah), sizleri seçmiş ve din konusunda size bir güçlük yüklememiştir, atanız İbrahim’in dini(nde olduğu gibi).”

Âlemlerin Rabbi Allah’ın seçip din konusunda kendile­rine güçlük yüklemediği muvahhid mü’minler, iman edip imanlarına zulüm karıştırmayanlardır… En büyük zul­mün, Allah’ın zatına veya sıfatlarına ortak koşmak, yani şirk olduğunu beyan buyuran Rabbimiz Allah’dır…

“İman edenler ve imanlarını zulümle karıştırmayanlar, işte güvenlik onlar içindir ve onlar hidayete ermişlerdir.”[8]

“Hani Lokman, oğluna öğüt vererek demişti ki: ‘Ey oğlum, Allah’a şirk koşma! Şübhesiz şirk, gerçekten büyük bir zulümdür.”[9]

En büyük zulüm olan şirkin her türlüsünü reddedip Tevhid’i kabul eden, küfrü terk edip iman eden muvahhid mü’minler, şirkin ve küfrün temsilcisi olan tağutları da tanımamak zorundadırlar… Hevalarını ilâhlaştırmış olan yeryüzünün tağutları, Fir’avn gibi, Nemrud gibi ve Ebu Cehil gibi Allah’ın yeryüzündeki egemenliğini gasbetmiş, Allah’ın kullarını kendilerine kul-köle etmişlerdir… Allah’ın hükümlerini tanımamış, emirlerini, egemen oldukları böl­gelerde yasaklamışlardır… Allah’a ve Rasulullah (s.a.s.)’e itaat eden mü’min müslümanları, bu itaattan vazgeçirip kendi hevalarına itaat etmeye zorlamışlardır… Kendilerine itaat etmeyenleri en ağır işkencelerle cezalandırmış ve zin­danlara atmışlardır…

Hakkı ve batılı apaçık beyan buyuran Rabbimiz Allah, muvahhid mü’min kullarının tağutları tanımayıp, onların her türlü düşünce, ideoloji, akîde ve sistemlerini kabul et­meyip, bunlardan tamamen arınarak kendisine inanmala­rını emretmiştir… Tağutu reddedip Allah’a iman edenlerin sapasağlam bir kulpa yapıştıklarını açıklayan Rabbimiz Allah, kurtuluşun bu olduğunu beyan buyurmuştur:

“Dinde zorlama (ve baskı) yoktur. Şübhesiz doğruluk (rüşd) sapıklıktan apaçık ayrılmıştır. Artık kim tağutu ta­nımayıp Allah’a inanırsa, o, sapasağlam bir kulpa yapış­mıştır, bunun kopması yoktur. Allah, işitendir, bilendir.”[10]

“Hüküm yalnızca Allah’ındır. O, kendisinden başkasına kulluk etmemenizi emretmiştir. Dosdoğru olan din, işte budur. Ancak insanların çoğu bilmezler.”[11]

“Senden önce hiçbir Rasul göndermedik ki, ona şunu vahyetmiş olmayalım: Benden başka ilâh yoktur. Öyleyse bana ibadet edin.”[12]

Hayatın kendisine tâbi kılınacak hüküm, Allah’ındır ve bütün ibadet yalnızca Allah’adır… Tağutları inkâr edip hükmü ve bütün ibadeti yalnızca Allah’a has kılan İslâm Milleti’nin babası, atamız İbrahim (a.s.), böyle inanmış ve böyle davranmıştı… Rabbimiz Allah, atamız İbrahim (a.s.) ve O’nun dinini biz muvahhid mü’minlere örnek veriyor…

“Atanız İbrahim’in dini(nde olduğu gibi.)” diye buyuru­yor Allah Teâlâ… Ve atamız İbrahim (a.s.)’ın kav­miyle olan mücadelesini ve kavmine karşı olan tavrını biz­lere beyan buyuruyor Rabbimiz Allah:

“(İbrahim,) kavmine demişti ki: ‘Ey kavmim, doğrusu ben, sizin şirk koşmakta olduklarınızdan uzağım.

Gerçek şu ki, ben, bir muvahhid olarak yüzümü, gök­leri ve yeri yaratana çevirdim. Ve ben, müşriklerden deği­lim.

Kavmi, O’nunla çekişip tartışmaya girdi. Dedi ki: ‘O, beni doğru yola iletmişken, siz benimle, Allah konusunda çekişip tartışmaya mı girişiyorsunuz? Sizin, O’na şirk koştuklarınızdan ben korkmuyorum. Ancak Allah’ın be­nim hakkımda bir şey dilemesi başka. Rabbim ilim bakı­mından herşeyi kuşatmıştır. Yine de öğüt alıp düşünmeye­cek misiniz?

Hem siz, O’nun, hakkında hiçbir delil indirmediği şey­leri Allah’a ortak koşmaktan korkmazken ben, nasıl sizin şirk koştuklarınızdan korkarım? Şu hâlde güvenlik içinde olmak bakımından iki taraftan hangisi daha hak sahibidir? Eğer bilebilirsiniz?..[13]

“İbrahim ve O’nunla birlikte olanlarda size güzel bir örnek vardır. Hani kendi kavimlerine demişlerdi ki: ‘Biz, sizlerden ve Allah’ın dışında taptıklarınızdan gerçekten uzağız. Sizi (artık) tanımayıp inkâr ettik. Sizinle aramızda, siz, Allah’a bir olarak iman edinceye kadar ebedî bir düş­manlık ve bir kin baş göstermiştir.”[14]

“De ki: ‘Rabbim, gerçekten beni doğru yola iletti, dim­dik duran bir dine. İbrahim’in hanif (Muvahhid) dinine… O, müşriklerden değildi.”[15]

Rasulullah (s.a.s.)’in üzerlerinde şahid olduğu ve ken­dileri de insanlara birer örnek, birer şahid olan muvahhid mü’minlerin, hem Kur’ân’da, hem de Kur’ân’dan önceki ilâhî kitablardaki isimleri, “Müslümanlar”dır… Bu ismi, bu yüce sıfatı onlara, yegâne Rabbleri ve kendisinden başka ilâh olmayan Allah Teâlâ vermiştir…

Mü’min müslümanlar, bu isimden, bu yüce sıfattan başka bir isme ve başka bir sıfata talib olmaz ve rıza gös­termezler…

Muvahhid mü’minlerin şiarı:

 

Rabbimiz Allah,

Önderimiz Rasulullah (s.a.s.),

Dinimiz İslâm,

Dusturumuz Kur’ân,

Yolumuz Cihad,

Arzumuz Allah yolunda şehid olmak,

Adımız müslüman…

 

Bu şiarların sahibi olan mü’min müslüman kullarına şöyle buyuruyor yegâne Rabb Allah Teâlâ:

“Artık dosdoğru namazı kılın, zekatı verin, ve Allah’a sarılın. Sizin Mevlânız O’dur. İşte ne güzel Mevlâ ve ne gü­zel yardımcı.”

İşte adım adım kurtuluşa doğru yaklaşıp hedefe var­mak budur!..

 

---