Enes (r.a.)’ın rivayetiyle şöyle buyuruyor Rasulullah(s.a.s.):
“Kim oniki rekat kuşluk namazı kılarsa, Allah Teâlâ onun için cennette altından bir köşk yapar.”[1]
İmam Sindî (rh.a.) şöyle demiştir:
-Kim kuşluk namazını oniki rekat olarak devamlı kılarsa, Allah ona, cennette bir köşk yaptırır. Kuşluk namazını bir defa bile oniki rekat olarak kılana bu mükâfatın verilmesi mânâsı kasdedilmiş olabilir. Çünkü Allah’ın keremi sonsuzdur![2]
Nuaym b. Hemmar (r.a.)’dan.
Rasulullah (s.a.s.) şöyle buyurur:
“Allah (Azze ve Celle) şöyle buyuruyor:
-Ey Âdemoğlu, sen, gündüzün başlangıcında Benden dört rekat (namazı) esirgeme (kıl) ki, Ben de(gündüzün) sonunda senin ihtiyacına cevab vereyim.”[3]
İmam Tibî (rh.a.), bu Hadis-i Kudsî’deki mânâyı şu şekilde izah eder:
“O gün bütün işlerinde ve ihtiyaçlarında senin yanında olayım, kılacağın bu dört rekatlık namazından sonra seni rahatsız edecek bütün işlerden seni koruyayım.”[4]
Bu konudaki diğer hadisler şunlardır:
1) Ukbe b. Âmir (r.a.)’dan
Rasulullah (s.a.s.) şöyle buyurur:
“Allah Teâlâ şöyle buyuruyor:
-Ey Âdemoğlu, günün başında Benim için dört rekat namaz kıl. Ben de günün sonunda seni affedeyim.”[5]
2) Ebu Zerr (r.a.)’dan.
Rasulullah (s.a.s.) şöyle buyurur:
“Her birinizin, her bir eklemine karşı bir sadaka vardır. Her tesbîh bir sadakadır. Her tahmîd bir sadakadır. Her tahlîl bir sadakadır. İyiliği (ma’rufu) emretmek, kötülükten (münkerden) sakındırmak da bir sadakadır.
Bütün bunlar namına kişinin kılacağı iki rekat kuşluk (Duha) namazı kâfidir.”[6]
3) Ebu Hüreyre (r.a.)’dan.
Rasulullah (s.a.s.) şöyle buyurur:
“Kim kuşluk (Duha) namazının çiftine (iki rekatına) devam ederse, günahları deniz köpüğü kadar bile olsa bağışlanır.”[7]
[1] Sünen-i İbn Mace, Kitabu İkametu’s-Salâ, B.187, Hds.1380
Sünen-i Tirmizî, Kitabu’l-Vitr, B.343, Hds.471
[2] Haydar Hatipoğlu, A.g.e., C.4, Sh.175.
[3] Sünen-i Ebu Davud, Kitabu Salatu’t-Tatavvu, B.12, Hds.1289.
Sünen-i Tirmizî, Kitabu’l-Vitr, B.343, Hds.473.
Ayrıca bkz. Ahmed b. Hanbel, Müsned, C.5, Sh.286-287.
[4] Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, C.5, Sh.70.
[5] İmam er-Rûdânî, Cemu’l-Fevaid, C.1, Sh.325, Hds.2208. Ebu, Yâ’lâ ve Ahmed b. Hanbel (Müsned, C.4, Sh.153)’den.
[6] Sahih-i Müslim, Kitabu Salati’l-Müsafirin, B.13, Hds.84.
Sünen-i Ebu Davud, Kitabu Salatu’t-Tatavvu, B.12, Hds.1285-1286.
Kitabu’l-Edeb, B.159-160, Hds.5242-5243.
İmam Suyutî, Camiu’s-Sağir Muhtasarı, C.2, Sh.574, Hds.2651(5450). Taberânî, Mu’cemu’l-Evsat’tan.
Ayrıca bkz. Ahmed b. Hanbel, Müsned, C.5, Sh.167,354,359.
[7] Sünen-i İbn Mace, Kitabu İkametu’s-Salâ, B.187, Hds.1382.
Sünen-i Tirmizî, Kitabu’l-Vitr, B.343, Hds.474.