Ebu Hüreyre (r.a.) anlatıyor:

Rasulullah (s.a.s.):

“Bu gün sizden kim oruçlu olarak sabahladı?” diye sordu.

Ebu Bekr:

-Ben, diye cevab verdi.

“Bu gün sizden kim bir cenaze teşyî’ etti?” buyurdu.

Ebu Bekr:

-Ben, dedi.

“Bu gün sizden hanginiz bir fakir doyurdu?” diye sordu.

Ebu Bekr:

-Ben, cevabını verdi.

“Bu gün sizden kim bir hastayı dolaştı?” buyurdu.

Ebu  Bekr:

-Ben, diye cevabladı.

Rasulullah (s.a.s.):

“Bu hasletler kendisinde toplanan hiçbir kimse yoktur ki, cennete girmesin!” buyurdu.[1]

Rasulullah (s.a.s.)’in, bu hasletleri kendisinde toplayanın cennete gireceğini beyan buyurmaları, o kimse hakkında şehâ­dettir.[2]

Kadî Iyâz (rh.a.) şöyle diyor:

-Bunun mânâsı: Bu hasletler kendinde bulunan bir kimse kötü amelleri bulunmakla beraber sorusuz-sualsiz cennete gi­rer, demektir. Aksi takdirde mücerred iman dahi Allah’ın lûtfuyla cennete girmeyi iktiza eder![3]

Ebu Hüreyre (r.a.) anlatıyor:

Rasulullah (s.a.s.) şöyle buyurur:

“Kim Allah yolunda çift harcama yaparsa, cennetin bekçi­leri ona:

-Ey filan, buraya gel! diye çağırır.

Ebu Bekr:

-Ya Rasulullah, her kapının bekçilerinin çağırmış olduğu kim­­seye (bir kapıdan girmesi, diğer kapıyı terk etmesinden do­layı) bir be’s yoktur, dedi.

Rasulullah (s.a.s.):

“Ben, senin onlardan olmanı çok ümit ediyorum.” bu­yur­du.[4]